شراره رخام
لوشاتو بهترین انتخاب من است
شراره رخام متولد ۱۳۵۰ است. لیسانس زبان روسی و فوق لیسانس بازیگری اش را از جهاد دانشگاهی دارد. روشنترین و بهترین تصویری که از او در ذهن است بر میگردد به سال ۷۸ و بازی درخشانش در کنار پارسا پیروزفر در فیلم سینمایی «دختران انتظار». بخش دیگر شهرت او به خاطر همسرش است. او همسر یک کارگردان ایرانی آمریکایی به نام استیون راش است.رخام در طی این سالها خیلی پرکار نبوده. آخرین کاری که از او دیده شد بازی اش در آژانس ازدواج محمد در منش است که امسال به اکران عمومی در امد. به قول خودش به شدت اهل رستوران رفتن است. خیلی عادت به آشپزی ندارد و همین باعث شده پای ثابت رستورانهای اطراف محل زندگی اش باشد.
********
.jpg)
شما اهل رستوران رفتن هستید؟
بله. به شدت.
اینطور که شما گفتید این سوال پیش می آید که چندبار در هفته به رستوران میروید؟
میتوانم بگویم حداقل چهار بار در هفته. البته گاهی بیشتر هم میشود.
این رستوران رفتن دلیل خاصی دارد یا نه فقط محض غذا خوردن میروید؟
خب دلیلش این است که عادت به آشپزی کردن ندارم و ترجیح میدهم جایی بروم که غذایش آماده باشد. در واقع رستوران برای من یعنی غذای آماده و دوری از آشپزی.
پاتوق خاصی دارید یا نه هر دفعه یک جایی میروید؟
رستورانهایی که اطرافم هست را زیاد میروم ولی سعی میکنم مرتب عوضشان کنم که برایم تکراری نشوند. در اطراف خودم خیلی به لوشاتو میروم، یک موقع هایی برای صبحانه به اردک آبی میروم. یک زمانی هم الیزه میرفتم که چون در غذاهایش سیر است و من سیر دوست ندارم دیگر نمیروم. خلاصه همین اطراف خودم بیشتر میروم.
شمایی که رستوران زیاد میروید از تعداد و تنوع رستورانها در اطرافتان راضی هستید؟
متاسفانه نه. خب شاید این تعداد رستوران برای منی که رستوران زیاد میروم کم باشد. چون بعد ا زاستفاده زاید هر کدام از انها برایم تکراری میشود. یک موقع هایی باری ایجاد تنوع مجبور میشوم به جاهایی بروم که خیلی با منزلم فاصله دارند. مثلا چند وقت پیش رفته بودم خیابان خردمند در کریمخان. رستورانی دارد که یک فضای سنتی قدیمی ست و خیلی غذاهای خوبی دارد. گرچه، خیلی به من دور است. ولی گاهی این تنوع دادن ها لازم است و برای زمانی ست که رستورانهای اطراف خیلی تکراری میشود.
پس بیشتر هم از همان اطراف خودتان استفاده میکنید.
بله. خب تصورش را بکنید برای یک غذا خوردن جایی بروید که تا رسیدن به آنجا، دو ساعت در ترافیک باشید اصلا ارزشش را ندارد. هم خیلی هم خسته کننده میشود هم دیگر نمیتوانی راحت غذا بخوری چون به خاطر ترافیک اعصابت خرد شده.
از قیمتهایشان هم راضی هستید؟
قیمتها بستگی به محل رستوران و اسمشان دارد. خیلی از رستورانها پول اسم و سطحشان را میگیرند. مثلا وقتی من لوشاتو را برای غذا خوردن انتخاب میکنم میدانم که قیمت استیکش دو برابر جاهای دیگر است. ولی من دوست دارم که به لوشاتو بروم. در این زمان، مقصر لوشاتو نیست، مقصر من هستم که لوشاتو را انتخاب کرده ام. قیمت رستورانها معمولا به خاطر هزینه هایی ست که دارند. کافی شاپ لوشاتو را هم بسیار دوست دارم. یعنی کافی شاپش را در زمانی که ناهار یا شام نمیخواهم حتما سر میزنم.
از کافی شاپ هم به همان اندازه رستوران، زیاد استفاده میکنید؟
کافی شاپ کمتر میروم. معمولا زمانهایی به کافی شاپ میروم که قراری داشته باشم. سعی هم میکنم قرارهایم را اطراف خودم بگذارم. مثلا اگر زمان ناهار یا شام نباشد و بخواهم دوستی یا آشنایی را ببینم در کافی شاپ قرار میگذارم.کلا کافی شاپ برای قرار گذاشتن خوب است!
تنوع کافی شاپها نسبت به رستورانها چطور است؟
تعداد کافی شاپها هم زیاد نیست. ولی تا دلت بخواهد فست فود زیاد است. تعداد کافی شاپها و رستورانها در اطراف من تقریبا مساوی ست. البته شاید در منطقه ما اینطور باشد ولی تعداد فست فود خیلی بیشتر است. خب استفاده مردم هم از فست فود بیشتر است
