دعوت به یک رستوران خاص
«تفاوت» این اولین و آخرین چیزی است که در رستوران فلینی دائما با آن مواجه هستید. تفاوت از سردرِ رستوران شروع می شود، روی در رستوران می نشیند، در دکوراسیون داخلی نمایان می شود و دست آخر روی غذای رستوران جا خوش می کند. پای حرف های مدیران رستوران فلینی، آقای گنجی و عسگری نشستیم تا با ایشان درباره این تفاوت ها حرف بزنیم.
«همه مشتری های فلینی را مشتری های دیگر به این جا آورده اند» این را آقای گنجی می گوید و راست هم می گوید، چون محال است کسی که دارد به طور گذری از خیابان سنایی رد می شود، با عبور از جلوی فلینی، بفهمد این جا رستوران است. چون روی سر در فلینی، فقط نوشته شده 19( پلاک رستوران) همین! و نه نام رستوران آمده و نه چیزی که به آدم برساند که این عمارت زیبا جای دنجی برای غذا خوردن است. شیشه های قدی بلند رستوران هم تیره رنگ است. در عجیب و فلزی زیبای رستوران هم طوری است که از بیرون نمی شود داخل را دید و حدس زد که آن جا کجاست و همه عظمت و آرامش رستوران که پشت این در پنهان شده است را فقط وقتی میشود دید که کسی بهتان بگوید «این جا یک رستوران کلاس بالای ایتالیایی است، بیا برویم داخل».
.jpg)
و این «داخل» جای فوق العاده ای است. یک فضای نسبتا بزرگ دو طبقه که نور کمی دارد، زمین هایش برق می زند و آدم را به یاد سینماها می اندازد. روی دیوارها تعداد زیادی عکس های سیاه و سفید فیلم های مختلف، در قاب های هم اندازه چوبی نصب شده است، در ستون میانه رستوران هم عکس ها و پوسترهای فیلمهای مختلف نصب است، یک دستگاه بزرگ پخش فیلم یک طرف رستوران خودنمایی می کند و چندین و چند پروژکتور که سر صحنه های فیلم برداری استفاده می شود از سقف آویزان شده اند و جلوه خاصی به سالن داده اند. فضای رستوران فلینی و نام آن از علاقه صاحبانش به فیلم های فلینی، کارگردان معروف ایتالیایی می آید. علاقه مندی که به این راحتی هم اجرایی نشده: «پروژکتورها را که هر کدام، 50-60 سال قدمت دارند، از جاهای مختلف دنیا خریده ایم. این عکس ها را که روی درو دیوار می بینید تمامش را از مجله های مختلف و .... خریداری کرده ایم و هیچ کدام از این عکس ها از اینترنت و ... گرفته نشده است. برای پیدا کردن و خریدن تک تک این عکس ها زحمت کشیده شده است.» حالا به این فضای سینمایی خاص، اضافه کنید میز و صندلی های چوبی براقی را که 4 سال پیش مدیران از آلمان آورده اند و هنوز هم مثل روز اول نو است و می درخشد.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
کامران گنجی حدوداً چهل ساله است و در خارج از کشور، رستوران داری می کند. او و برادرش 2 رستوران در انگلستان دارند و بعد از تجربه چندین ساله شان در آنجا، رستوران فلینی تهران را دایر کرده اند و الان هم بین ایران و انگلیس در رفت و آمدند. سرآشپزهای فلینی هر دو در خارج از کشور زیر نظر برادر آقای گنجی که خودش هد شف است تعلیم دیده اند و اول در همان دو رستوران انگلیس کار می کردند اما الان چند سال است که در ایران غذاهای ایتالیایی جلوی مردم می گذارند. غذاهایی که تا حد زیادی مشابه غذاهایی است که در ایتالیا طبخ می شود. مدیران می گویند:« ما سعی مان را کرده ایم که یک غذای واقعا ایتالیایی جلوی مردم بگذاریم به خاطر همین بعضی از مواد اولیه، مثل ادویه ها و ... را که در ایتالیا برای غذاها استفاده می شود و ما در ایران آن را نداریم، ما از خارج وارد می کنیم اما مثلا پاستا در ایتالیا نیم پخت می شود ولی ایرانی ها پاستا را کاملا پخته دوست دارند، به خاطر همین در مورد چنین غذاهایی، ما مخصوصا اگر مهمانمان خارجی باشد ، از او درباره نحوه پختش سوال می کنیم، یعنی اگر مشتری ها غذا را بخواهند طبق ذائقه ایرانی یا ایتالیایی کمی تغییر بدهند، ما این کار را انجام می دهیم»
.jpg)
ظهرها بیشتر بیزینس من ها، سفرا، کاردار ها و ... به فلینی می آیند که حضور آن ها، فلینی را از یک رستوران عادی خارج می کند. پرسنل رستوران آمدن سفیر فرانسه، آلمان و انگلیس را یادشان است و روزی که ما به آن جا رفتیم هم کنسول فرانسه و رفقایش آن جا پاتوق کرده بودند. شب ها اما از همه قشری در رستوران رفت و آمد دارند و آن جا شلوغ می شود اما دنجی اش را از دست نمی دهد. چون فلینی بیشتر از اینکه جایی برای غذا خوردن باشد، جایی برای لذت بردن و هم نشینی است. مدیریت می گوید که او هم مثل رستوران های اصیل ایتالیایی سعی دارد رستورانش را محل آرامی برای اختلاط و حرف زدن و ... کند. یعنی از هر کسی که به رستوران می آید ، مرحله به مرحله پذیرایی کند، پیش غذا بیاورد، غذا، دسر، نوشیدنی و ... و دست آخر به او کاری نداشته باشد تا هر وقت که خود طرف خسته شد برود. به خاطر همین اگر به فلینی بروید، بعید نیست در میز کناریتان یک نفر داشته باشد طراحی کند، آن یکی با دوستش شطرنج بازی کند و مثلا آن یکی با دوستانش مشغول گپ و گفت باشد.
.jpg)
پرطرفدار ترین غذای فلینی، به گفته مدیران رستوران، فیله های تر و تازه و خوش پخت آن است. البته مدیریت، سس های رستوران را هم -که در تهران نظیرش را ندیده- در محبوبیت فیله هایش تاثیرگذار می داند: «ما سس انار و سس دیژون را به شدت توصیه می کنیم و دوست داریم مهمان هایمان از آن بچشند. سس انار ترش و شیرین است و سس دیژون طعم منحصر به فردی دارد و بیشتر با ماهی سالمون می چسبد.» ماهی سالمون با سس دیژون و همین طور سس فلفل محبوب ترین غذای مدیران در رستورانشان است.
رستوران فلینی که تا چندی پیش شنبه ها تعطیل بود، حال همه روزه از شما دوستان پذیرایی خواهد کرد. فقط اگر خواستید به رستوران فلینی بروید، یادتان باشد که اولا سعی کنید غذایی را سفارش بدهید که لااقل یکی از این سس های متنوع را بشود با آن خورد و دوما با کسی به فلینی بروید که هم صحبت خوبی است. چون فلینی جایی نیست که بشود تند تند غذا خورد و آمد بیرون. پس از فرصتتان و فضا نهایت استفاده را ببرید.
Mania Dehghani
1391/1/30
بهرنگ فاطمی
1390/7/26
سید محمد علی وکیلی
1390/6/5
حامد اسلامی
1390/5/25
پوریا
1391/4/23
behrouz habibi
1391/3/30
saghi82
1390/5/25
k s
1390/6/20
رضا پژوهش
1390/6/22
k s
1390/8/9
arash pirouzi
1390/7/26