لوشاتو، قصر فرانسوی برای آقا و خانم خاص
قصر فرانسوی برای آقا و خانم خاص
انتخاب رستوران معمولاً به مناسبتی که برای رفتن به رستوران داریم و یا مهمانی که بنا داریم دعوت کنیم بستگی دارد. فرض کنید شما یک مهمان مهم دارید و می خواهید در محیطی زیبا با بهترین پذیرایی او را شگفت زده کنید. می توانید قبل از انتخاب رستوران یک تصویر ذهنی از آنچه دوست دارید در ذهن خود بسازید. از محل رستوران شروع کنید و بهترین محله های تهران را با خود مرور کنید، به مجلل ترین بنا ها فکر کنید و زیباترین دکوراسیونها را تجسم کنید. حتی برای تکمیل تصویر ذهنی خود می توانید در اینترنت تصاویری از زیباترین رستورانهای دنیا را جستجو کنید، از غذاهای زیبا و بشقاب هایی که با هنرمندی طراحی شده اند. تصویر ذهنی شما که کامل شد به این نتیجه می رسید که رویایی که ساخته اید در تهران وجود خارجی ندارد ... شاید هم شما از آن خبر ندارید.
یکی از شبهای زیبای تهران، شما و یک مهمان خاص، رستوران فرانسوی لوشاتو ....jpg)
جایی که حتی اگر خاص هم نباشید، وقتی به 10 قدمی اش می رسید، حس عجیبی در شما بوجود می آید و برخی آدابی را که تاکنون به آنها فکر هم نکرده اید، انجام می دهید و مشاهده می کنید. فردی می آید، در ماشینتان را باز می کند، با کمال احترام از شما می خواهد پیاده شوید و به سمت در ورودی راهنمایی تان می کند؛ و زحمت پارک کردن ماشین را هم به عهده می گیرد. وارد رستوران که می شوید، پذیرش گر خوشرویی خوشامد می گوید و در ادامه فردی خوش پوش با خوشرویی شما را به سمت میزی که از قبل رزرو کرده اید، راهنمایی می کند. صندلی را پیش می آورد و شما می نشینید. میز برای شما آماده است. تمام این تشریفات ابتدایی برای همراه عزیزتان هم اجرا می شود. کاپیتان در خدمت شماست؛ «چی میل دارید؟»
منو پیش روی شماست؛ برای پیش غذا چی میل دارید؟ سوپ پیاز فرانسوی؟ اوه، شما چه سلیقه ای دارید، این یک سوپ سنتی فرانسوی است. جایی خورده اید؟ همراهتان هم کنسومه با قارچ سفارش می دهد.
تا پیش غذایتان حاضر شود، شما اطراف را نگاه می کنید؛ اینجا زیباست. یادآور معماری شکیلی که با وجود این که حس کهنگی به آن ندارید، اما تجدد هم در آن جایی ندارد. می خواهید سرگرم حرف زدن با همراهتان شوید که ویتر، پیش غذای شما و همراهتان را می آورد. «امر دیگر؟» نه، قطعا عجله نمی کنید، چیزی به شما می گوید همه چیز به نوبت. فعلا مشغول پیش غذا باشید و از وقت و حضورتان لذت ببرید.
مسوول میز را صدا می کنید، او تا زمانی که در این رستوران هستید، در خدمت شماست؛ غذای اصلی سفارش می دهید؟ نه، احتمال می دهید زمان زیادی را در رستوران باشید، پس فرصت دارید که خوراکی های بیشتری را تست کنید. یک پیش غذای دیگر سفارش می دهید؛ میگو با سس گوجه فرنگی. همراهتان اما کرپ بادمجان با خامه و پیاز تف داده شده سفارش می دهد. در حالی که منتظر هستید فردی سفارش های شما را بیاورد، میز چرخ داری به سمت شما می آید و آشپز درحضور شما مشغول آشپزی می شود. میگوها در سس گوجه تفت می خورند و کرپ بادمجان هم همانجا طبخ می شود. حتماً اشتهاء شما بیشتر باز می شود.
بعد از خوردن پیش غذای دوم؛ به نوشیدنی نیاز دارید، تا نوشیدنی را نوش جان کنید، وقت هست که غذای اصلی را انتخاب کنید؛ انواع استیک، غذاهای دریایی و البته یک غذای هیجان انگیز؛ مرغابی با 
سس پرتقال. به امتحانش می ارزد. اما همراهتان چی میل دارند؟ مسوول میز می گوید مرغابی برای دو نفر است. پس تکلیف معلوم است. هر دو مرغابی را انتخاب می کنید.
احتمال می دهید بیشتر از یک ربع ساعت زمان بگذرد تا مرغابی را برایتان بیاورند. این یکی دیگر مثل میگو نیست که سر میز طبخ شود، اما نه، حدستان اشتباه بود، آشپز ماهری به سمت شما می آید؛ مرغابی را می پزد و تفت می دهد، در حین تفت، سس را از پرتقال تازه درست می کند و سپس مرغابی را تزیین شده روی میز می گذارد. فرض می کنید اگر استیک سفارش داده بودید چه اتفاقی رخ می داد. جدال گوشت و آتش کنار میز شما و این یکی را حتی در رویای خود هم تصور نمی کردید
مرغابی آماده است. نوش جان کنید. نوشیدنی هم سفارش می دهید. خوردن پیش غذا و غذای اصلی نزدیک به دو ساعت طول می کشد. تاحالا این زمان را در رستوران بوده اید؟ صادقانه باید بگویید نه. ما ایرانی ها عادت نداریم! اما هنوز تشریفات غذایی شما تمام نشده است.
بعد از صرف غذای اصلی، مسوول میز از شما می پرسد: «چیز دیگری تمایل دارید؟» احتمال می دهید باید بروید، صورت حساب می خواهید، اما یک پیشنهاد اغوا کننده دارد؛ در لانژ و کمی استراحت کنید. پیشنهاد را می پذیرید؛ بوی تند قهوه می آید و هوای تازه و نورهای زرد و قرمزی که طبیعی به نظر می رسد؛ آتش روشن است. به قهوه دعوت می شوید. تجربه جدیدی است، معمولاً عادت کردیم بلافاصله بعد از اتمام غذا به خیابان برویم اما این بار در محیطی آرام زمانی برای ریلکس شدن داریم تا در مبل های راحت لانژ لوشاتو احساس سبک تری به دست بیاوریم. همه چیز لوکس است از یخچال سیگارهای برگ گرفته تا دستگاه های ساخت قهوه. نفس عمیق می کشید، احساس می کنید خواب هستید، نه، اینجا ایران است؛ تجریش، شمال تهران، خیابان دربند، رستوران فرانسوی لوشاتو.
قصر فرانسوی
لوشاتو (le chateau) رستوران فرانسوی، شکیل و سوپرلوکسی است که برای قشر خاص جامعه ایرانی و البته خارجی های مقیم ایران تعریف و طراحی شده است. آنهایی که حس می کنند برخی مواقع، احتیاج به مکانی به عنوان VIP دارند.
یاسر قاسمی، مدیر جوان رستوران فرانسوی لوشاتو که تحصیل کرده هتلداری در سوییس است و در هتل های بزرگی در اروپا و استرالیا فعالیت داشته، درباره انتخاب آشپزخانه فرانسوی برای این رستوران می گوید: «رستوران فرانسوی در دنیا یکی از پرمخاطب ترین هاست. اما در ایران نه. با توجه به تجربه ای که تیم اجرایی داشت و البته عمارت خوبی که برای این رستوران در نظر گرفته شده بود، این نوع رستوران را انتخاب کردیم.»
و چرا خاص: «ما نگاه کردیم ببینیم در تهران چی هست چی نیست. نیازهای اکثر قشرهای جامعه برطرف شده است. اما برای قشر خاص جایی نیست، اگر هست، کار خیلی متفاوتی را ارائه نمی دهند. ما مدعی هستیم برای اولین بار در تهران بحث سرویس متفاوتی ارائه می دهیم؛ تا حدی که هر فرد از وقتی وارد رستوران می شود تا زمانی که خارج شد؛ احساس کند متفاوت است. VIP بودن را از لحظه ورود تا خروج حس کند. اگر سفیری می خواهد ناهار یا شامی را در کلاس VIP بخورد، بیاید اینجا.»
به تبع انتخاب رستوران فرانسوی، امکانات آشپزخانه ای و پذیرایی هم فرانسوی انتخاب شده است. مدیران لوشاتو مدعی هستند که برای اولین بار در تهران، غذا سر میز میهمان آماده می شود. از سس ها تا غذای اصلی و سالاد و...
آنها همچنین می گویند منوی رستوران لوشاتو، اورجینال فرانسوی است. حتی قدیمی هم هست. با این حال با افتخار می گویند طراح منو یک ایرانی است: «شف خارجی نداشتیم، یک آشپز جوان، تحصیل کرده و آموزش دیده در داخل و خارج از کشور منوی ما را طراحی کرد؛ محمد افشین، خیلی خوب روی منوی فرانسوی مانور داد و کار کرد؛ جواب هم داد. چون مخاطب راضی است.»
.jpg)
با توجه به خدمات و غذایی که لوشاتو به میهمانانش ارائه می دهد، احتمالا باید در انتظار هزینه گزافی بود، اما مدیر رستوران می گوید چنین نیست. نفری 70 تا 100 هزار تومان برای پیش غذا، غذای اصلی، دسر، نوشیدنی و چند گارسون و ویتر کاملا در اختیار و البته طبخ غذا سر میز، چندان زیاد به نظر نمی رسد.
پرسنل لوشاتو، از تحصیل کرده های هتلداری و میهمانداری هستند؛ از دانشجو تا فوق لیسانس، خارج رفته و داخل درس خوانده. همین نشان می دهد با چه برخوردهای حرفه ای باید مواجه شوید و احتمالا چه استانداردی از رستورانداری را می بینید.
لوشاتو البته از جمله رستوران هایی است که با تعیین وقت قبلی پذیرایی می کند. تا 80 نفر صندلی دارد. این غیر از بالکن یا همان سالن لانژی است که برای استراحت و گذارندن یک بعد از ظهر و شب ویژه طراحی شده است.
به لوشاتو اگر رفتید، مرغابی با سس پرتقال را فراموش نکنید، میگو با سس ترخون هم ویژه است. استیک هم که نیازی به تعریف ندارد. ضمن اینکه خجالت نکشید، کاپیتان میز شما، آماده است هر راهنمایی که نیاز دارید در انتخاب غذاها به شما داشته باشد، مخصوصا اینکه برخی غذاها و پیش غذاها، جزو غذاهای قدیمی فرانسه هستند؛ شاید در نگاه اول متوجه نشوید با چه غذایی برخورد می کنید. برنامه ریزی کنید که دو سه ساعتی را در لوشاتو بمانید تا با تمام وجود طعم غذای فرانسوی و پذیرایی ویژه را حس کنید. چون شما یک ایرانی خاص هستید.
برای مشاهده مشخصات و منوی رستوران لوشاتو اینجا را کلیک کنید
